Cevher notları hakkında genel bilgi

Cevher notları hakkında genel bilgi
Cevher derecesi, cevherdeki yararlı bileşenlerin içeriğini ifade eder. Genellikle kütle yüzdesi (%) ile ifade edilir. Farklı mineral türleri nedeniyle, cevher derecesini ifade etme yöntemleri de farklıdır. Demir, bakır, kurşun, çinko ve diğer cevherler gibi çoğu metal cevher, metal eleman içeriğinin kütle yüzdesi ile ifade edilir; Bazı metal cevherlerin derecesi, WO3, V2O5, vb. Gibi oksitlerinin kütle yüzdesi ile ifade edilir; Metalik olmayan çoğu mineral hammadde derecesi, mika, asbest, potas, alunit vb. Gibi yararlı minerallerin veya bileşiklerin kütle yüzdesi ile ifade edilir; Değerli metalin (altın, platin gibi) cevherleri genellikle G/T olarak eksprese edilir; birincil elmas cevherinin derecesi MT/T (veya CT/T olarak kaydedilen karat/ton) ile eksprese edilir; Plaser cevheri derecesi genellikle metreküp başına kübik santimetre veya kilogram başına gram olarak eksprese edilir.
Cevherin uygulama değeri notu ile yakından ilişkilidir. Cevher, sınıfa göre zengin cevher ve yoksul cevherlere bölünebilir. Örneğin, demir cevherinin%50'den fazla bir derecesi varsa, buna zengin cevher denir ve eğer dereceye yaklaşık%30 ise, buna fakir cevher denir. Belirli teknik ve ekonomik koşullar altında, madenciliğe değer endüstriyel cevher sınıfı genellikle belirtilir, yani minimum endüstriyel sınıf. Düzenlemeleri, depozitin büyüklüğü, cevher tipi, kapsamlı kullanım, eritme ve işleme teknolojisi vb. ton.
Endüstriyel sınıf, tek bir projede (sondaj veya hendekleme gibi tek bir cevher oluşumu rezervleri bloğunda ekonomik faydaları olan (en azından madencilik, ulaşım, işleme ve kullanım gibi çeşitli maliyetlerin geri ödenmesini garanti edebilecek) yararlı materyali ifade eder. ). Bileşenin en düşük ortalama içeriği. Ekonomik olarak geri kazanılabilir veya ekonomik olarak dengeli sınıfı, yani mayınlı cevherin gelir değerinin tüm girdi maliyetlerine eşit olduğu ve madencilik karının sıfır olduğu notu belirlemek için kullanılır. Endüstriyel sınıf, ekonomik ve teknik koşulların geliştirilmesi ve talep derecesi ile sürekli değişmektedir. Örneğin, 19. yüzyıldan günümüze (2011), bakır madenlerinin endüstriyel sınıfı%10'dan%0.3'e düşmüştür ve bazı büyük açık çukur bakır yataklarının endüstriyel sınıfı bile%0'a düşebilir. Buna ek olarak, endüstriyel sınıflar farklı mineral yatakları için farklı standartlara sahiptir.